17 februari, 2016

Boedapest #2

Het is weer even geleden sinds mijn eerste post, maar ik heb weer een aantal foto's opgespaard en wat mooie verhalen verzameld. Laat ik beginnen met de reden waarom ik hier in de eerste plaats ben: studeren. Ik zou nu al minstens anderhalve week college achter de rug moeten hebben, maar door ziekte heb ik nog geen collegezaal van binnen gezien. Leuk, zou je denken. Dat dachten wij eerst ook, maar na 5 vrije dagen achter elkaar heb je het ook wel gehad. Upside is dat ik veel tijd heb om alles uit mijn verse Netflix abonnement te halen én half Budapest al op de foto heb. Wél hebben we al een basisschool bezocht met de klas, wat enorm interessant was én Yvet en ik zijn zelfs op banenjacht geweest (grapje Nederlandse overheid, vrijwilligerswerk bedoel ik natuurlijk). Puur om iets nuttigs te doen. Dit is ook de reden dat ik over een paar weken begin met tennis en het dansen weer oppak. Productief bezig dacht ik zelf! De foto's hieronder zijn een kleine opsomming van wat ik, buiten buitensporig veel bier drinken en dansen in elk mogelijke bar, heb gedaan in de hoofdstad van Hongarije:


Iets wat ik heerlijk vind om te doen in Budapest: rondlopen, de metro pakken, zien waar ik uitkom, foto's maken. Het gebouw op de foto is het Opera house. Sinds een weekje hebben Yvet en ik een soort OV-kaart waarmee we voor €50 4 maanden lang onbeperkt gebruik kunnen maken van het openbaar vervoer. Halleluja voor de lage kosten in dit land. Wat me trouwens opvalt in Budapest is dat hoe langer je rondloopt, des te minder de bijzondere gebouwen je opvallen. Het Opera house is een prachtig gebouw, maar omdat het verstopt staat tussen andere prachtige gebouwen, zou je er zo voorbij lopen. Bottom line: Budapest kent ongekende architectuur.


Niet persé Hongaars, wel heel lekker: TGIF. Een Amerikaans uitziend burgertentje met insane burgers en kennelijk half-price cocktails op ladies-tuesday (toevallig de dag dat wij er aten). Halleluja again voor de lage kosten in dit land. Over eten gesproken: we worden al wat creatiever maar leven hier vooral nog op pasta en rijst. Eens namen we een risico met aardappels, vlees en salade. Ach, pasta is nou eenmaal makkelijk en ik heb een sportlegging gekocht. Dus. De lieve dames op de foto's zijn mede-Nederlandse-student Charlot (woont twee tramhaltes verderop) en mede-Nederlandse-visite-van-Charlot (helaas) Belle. Het is ongelooflijk hoeveel mensen je hier binnen twee weken leert kennen. Ik heb al zeker zo'n 50 nieuwe namen gehoord. ESN (Erasmus Student Network) organiseert hier ontzettend veel feesten én alle universiteiten organiseren op hun beurt ook aparte feesten, dus aan gezelligheid geen gebrek.


Szimpla Kert, één van de populairste ruïn bars hier. Een ruïn bar is een bar die 'spontaan ontstaan' is. Ze zijn veelal goed verstopt in kleine straatjes, maar als je eenmaal binnenkomt waan je je in een oase van creativiteit. Szimpla is overdag een leuk koffieplekje, aan het begin van de avond leuk voor een date of rustig drankje en tegen de ochtend aan kun je er lekker losgaan. Net als alle andere ruïnbars trouwens.


Het is net Londen hè, dat Budapest. De subways heten hier gewoon metro en de leuningen zijn bedoeld om ook echt vast te houden want de roltrappen zijn niet al te stabiel. Verder kost het mij allemaal geen drol dus je hoort mij niet klagen!


Dit beste mensen, is Imre Nagy oftewel de ooit Prime Minister van Hongarije. Dit standbeeld van hem staat belachelijk goed verstopt achter het immense parlementsgebouw. Hij is een symbool van vrijheid. Voor het complete verhaal verwijs ik je graag naar Wikipedia. Doneer dan ook gelijk even! Maar even zonder grappen: dit standbeeld bracht mij enorm veel inspiratie.


Na wéér een afzegging vanuit de universiteit (zucht), vonden Yvet en ik het tijd om iets nuttigs te doen dus trokken we onszelf van de bank en vertrokken naar het Hongaars Nationaal museum. Oftewel, een museum over de volledige geschiedenis van Hongarije. Als mijn zusje dit leest, ik voel dat je je ogen rolt. Je kent me, once a nerd always a nerd. Voorafgaand aan dit zeer interessante bezoek, brachten we een aantal uurtjes door in Massolit. Dit is een koffiezaakje met kasten vol engelstalige boeken, oftewel: wéér die inspiratie. Man, man, man wat een leven hier.


Boven: restaurant For Sale, een traditioneel Hongaars restaurant waar je na afloop kan kliederen op je placemat en deze ergens in het restaurant kan ophangen. Nog een leuk feitje: op elke tafel staat een enorme mand met pinda's en we werden nadrukkelijk gevraagd de pindajasjes op de grond te gooien tussen het hooi. Lekker westeren, ik hou ervan. De zwart-wit-telefoon-foto is van een avondje met Felix Jaehn, je weet wel die dj van de nieuwe versie van 'Aint Nobody'. Dat was ook één van de weinige liedjes die we kenden, maar (en weer): het koste ons maar een klein tientje om binnen te komen. Vandaag hebben we toevallig kaartjes gehaald voor Selah Sue in de A38 (een aangelijnd schip aan de Buda-kant met concertzalen en een restaurant). Alweer kostte dit ons een klein tientje. Nogmaals: nog geen college gehad.


Dat was weer een hoop tekst en toch vraag ik me weer af of ik alles wel verteld heb. Maakt natuurlijk niets uit, als ik iets vergeet, schrijf ik daar de volgende keer wel weer over. Ik wil graag afsluiten met de bovenstaande foto van Heroes Square, één van de meest indrukwekkende (en rustig bezochte) monumenten ooit gezien. We can be heroes, just for one day.


Alle foto's gemaakt met een Canon EOS 55D of Sony Xperia Z2

1 opmerking:

Sonja zei

Wat een mooie foto's, Budapest is zo tof! De eerste keer dat ik er was had ik totaal geen oog voor de mooie gebouwen en konden we de ruïn bars niet vinden, dus toen vond ik het allemaal stom. Maar toen ik er een jaar later opnieuw kwam zag ik pas wat een bijzondere stad het eigenlijk is. Heel gaaf dat je daar nu woont (en hopelijk ooit nog gaat studeren, haha).